Met een spanwijdte van 2,44 m is de Europese Zeearend - Gieren buiten beschouwing gelaten - de grootste roofvogel van Europa. Vroeger werden deze arenden over heel het Europese continent aangetroffen, maar door de mens en het gebruik van de schadelijke stof DDT in de landbouw, waren ze in veel landen uitgestorven. Sinds 1970 zijn ze stilaan aan een opmars bezig en de Europese populatie wordt ondertussen op een 15.000 paar geschat.
Dankzij ingrepen van Natuurpunt en ANB en deels omwille van de weergoden, ligt het gebied er al het hele voorjaar heel nat en drassig bij. Vele trek- en broedvogels keuren de geleverde inspanningen goed en blijven hier, al dan niet tijdelijk, plakken.
Natuurlijke vijanden heeft de Zeearend niet; hij staat nu eenmaal aan de top van de voedselpiramide. In het buitenland zijn er helaas wel al ongelukken gemeld met Zeearend, zelfs verkeersslachtoffers. Als deze roofvogels gefocust zijn op een karkas van een aangereden dier, kunnen ze zelf aangereden worden. Sommige Zeearenden komen om het leven na ‘aanvaring’ met een windturbine. Er is onderzoek bezig om na te gaan hoe dit voorkomen kan worden. Voorlopige conclusies stellen dat er 70% minder slachtoffers zouden vallen als één van de wieken van de windturbines zwart geverfd wordt.
Om nog even terug te komen op de kans dat de Zeearend tot broeden komt in de Blankaart: de enige factor die de Zeearend kan tegenhouden, is … de mens! Ondanks zijn enorme afmetingen en stoere uiterlijk, is deze roofvogel zeer verstoringsgevoelig. Bij deze dan ook een warme oproep om altijd en overal op de paden te blijven en géén weides of afgesloten delen van natuurgebieden te betreden! Ook niet om net die ene foto te nemen die misschien nog niet genomen werd. Als we de Europese Zeearend als broedvogel willen verwelkomen, moeten we deze kanjers de nodige rust gunnen.
Het nest zelf is ondertussen een tweetal meter breed en bijna evenhoog. Dergelijk nest zal al rap een halve ton of meer wegen. Beide Zeearenden helpen met de bouw en elk takje moet op de juiste plaats liggen. Het nestmateriaal wordt zorgvuldig uitgekozen. De dode takken kunnen van de grond opgenomen worden, maar evengoed breken ze geschikte dode takken van een boom af door er halvelings op te landen, de tak goed vast te houden, en ermee weg proberen te vliegen.
Let op de staart van de Zeearenden, de zwarte rand aan het uiteinde van de staart is bijna volledig verdwenen. Ze hebben bijna hun eerste volledige adulte verenkleed! Ook de snavel is zo goed als volledig geel.
De nestlocatie zelf is niet bereikbaar omdat het omgeven is door grachten, moeras en dicht struikgewas. Ideale locatie die ze gekozen hebben! Maar nogmaals, blijf op de paden aub!
VOORAAR 2024
Hoewel de Zeearend ook graag een visje lust, is me tot op heden geen melding bereikt van een visprooi van dit koppel aan de Blankaart, hoewel er voldoende grote vissen aanwezig zijn op de Blankaartvijver.
De Zeearend maakt gebruik van de zon, lage vluchten over woelig water of andere methoden om zijn prooi te verrassen. Ook durven ze zich fixeren op één bepaalde vogel, meestal eend, die elke keer dat de arend aanvalt, onder water duikt. Ze putten deze eend volledig uit tot ze hem makkelijk kunnen grijpen. Eens in de klauwen van zo'n Zeearend, is de vogel quasi onmiddellijk dood.
De Zeearenden Betty en Paul zijn inmiddels wereldbekend in Vlaanderen, maar de mensen naar wie ze genoemd zijn, zijn niet voor iedereen bekend: Paul Kempynck en echtgenote Betty Daenen. Paul en Betty waren de laatste eigenaars van het kasteel, de Blankaartvijver en het moeras, dit tezamen met het tweede duo-koppel Luk Kempynck (Pauls broer) en Ireen Daenen (Betty's zus) en niet te vergeten Eliane Verhaeghe, moeder van Paul en Luk, die in 1933 werd geadopteerd door de barones van het Woumense kasteel. Zij verkozen natuur boven het grote geld. Dit leidde ertoe dat einde de jaren vijftig in overleg met Edgard Kesteloot van de toenmalige Belgische Natuur- en Vogelreservaten een natuurreservaat werd opgericht in het vijvergedeelte waar tot dan toe vooral (Franse) jagers actief waren. In dezelfde periode werd door de Kempyncks in het kasteel de Volkshogeschool De Blankaart gestart. Daar werd vormingswerk voor volwassenen aangeboden, in die tijd echt pionierswerk, alsook een conferentieoord gerund, waar allerhande verenigingen en firma's eigen cursussen organiseerden. Volkshogeschool De Blankaart genoot grote bekendheid in Vlaanderen én Nederland, tot het in de loop van de jaren zeventig ter ziele ging, door gebrek aan overheidssubsidiëring, voornamelijk omdat de Kempynck onpartijdig en pluralistisch wilden werken.
Sinds 1960 woonden Betty en haar man in de witte villa naast het brugje in het kasteelpark, in 1989 verhuisden ze naar de woning naast het kasteel en kasteelparking, maar in 2012 overleed Paul Kempynck helaas. Hij zou trots zijn op dit koppel Zeearenden, vertelt Betty. Vorig jaar verliet Betty (91) de villa om in een serviceflat in Diksmuide te gaan wonen.
"Indien er een broedgeval komt, is het niet dit jaar, dan volgend jaar, zal Betty zeker uitgenodigd worden op de babyborrel!" zegt Guido Vandenbroucke, conservator van het gebied (Natuurpunt).
De villa van Paul en Betty zal door Natuurpunt omgebouwd worden tot burelen en vergaderzalen. Naast de villa komt een gloed nieuw bezoekerscentrum waar Paul en Betty sowieso in de schijnwerpers zullen staan.
De boetes voor overtredingen gaan van 100 euro tot ... Hou u vast ... 500.000 euro en 5 jaar gevangenisstraf. Men weze gewaarschuwd!
Indien je zelf een overtreding vaststeld, moedigen we u aan om onmiddellijk zelf 101 te bellen en de politie te verwittigen.
Ondertussen zijn we een tweetal weken verwijderd van het kippen van het eerste ei. Hoeveel eieren er exact in het nest liggen, is niet geweten. Minimum 1 en maximum 3, standaard zijn het er 2. Duimen dat alles goed verloopt! En binnenkort ... Nog wat meer in de pers als er een jong geboren wordt. Heel Vlaanderen zal het weten! Er zal een babyborrel plaatsvinden!
Het eerste teken van nieuw leven!
29 maart werden 2 kopjes vastgesteld die boven de nestrand kwamen piepen. Er zijn dus zeker 2 pulli aanwezig in het nest! Hopelijk worden ze beide groot. Het is nu wachten op de eerste beelden.
Wie zijn verrekijker vergeet, kan dus altijd eens naar de otter kijken, hoewel, laat ons eerlijk zijn, de echte exemplaren toch wel een stuk indrukwekkender zijn dan deze creatie.
Iedereen mag al op kraambezoek komen, maar er moet uiteraard op de paden gebleven worden.
Help de zeearenden beschermen.
Doe een gift op www.zeearend.be of stort op rekeningnummer
BE56 2930 2120 7588 met mededeling project 5501
Stortingen vanaf 40 euro zijn fiscaal aftrekbaar!
Ook hieronder zie je het mannetje eerst op wacht zitten op het eiland midden in de blankaartvijver om daarna de kraaien weg te jagen van de buurt van het nest.
Als vogels een andere vogel aanvallen of ambeteren, dan wordt dat in ornithologische termen "mobbing" genoemd. Kraaien kunnen dat bij Buizerds doen, maar de Buizerd kan dat dan op zijn beurt ook weer zelf doen bij de Zeearend. That's life!
De video is van lage kwaliteit door de het stabiliseren van de trillingen van de wind. Tijd voor een gestabiliseerde telescoop?
14 juli - Kasteelpark de Blankaart Woumen
- Welkom door conservator Guido Vandenbroucke
- ‘Natuurherstel werkt’ door nationaal Natuurpuntvoorzitter Bart Vangansbeke
- Weetjes over de zeearenden door Wim Bovens
- Intronisatie van meter Maaike Cafmeyer en peter Wim Willaert
Dag 84 en het tweede jong heeft het nest ook verlaten (10/07/2024). Eén jong is al terug op het nest gezien, maar het zou niet abnormaal zijn moesten we de jongen enkele weken niet zien omdat ze zich laag en uit het zicht houden.
Peter Wim Willaert en Meter Maaike Cafmeyer waren zeer enthousiast en beloofden om zich blijvend in te zetten voor de arenden! Wim Willaert sprak over zijn jarenlange passie voor vogels en vooral de Steltkluut die hij adoreert. Maaike Cafmeyer heeft de passie voor vogels overgekregen van haar man Frans. Hun kinderen hebben namelijk ook "vogelnamen", zijnde Arend en Merel. Over de periode voor haar huwelijk zegt Maaike het volgende: "Eu veugel was eu beesje op eu tak".
Dank aan de vele aanwezigen op deze heuglijke dag! Lunacoustic sloot de dag af met een rustig en uiterst aangenaam optreden.
Hieronder enkele foto's van de jonge Zeearenden
Toen ik met de overgetalenteerde Nicolas Van Overmeeren de slaapplaats van de Kiekendieven ging monitoren aan De Blankaart, zat één van de juvenielen in een dode boom aan het rietveld. Een schets van een vijtal minuutjes resulteerde in de tekening die je hiernaast kan zien. Ik ben niet rap jaloers, maar dergelijk talent, daar kwijl ik op. Check zeker de instagram van Nicolas: klik hier
- Goede telescoop
- Goede camera op je smartphone
- Smartphoneadaptor
Optisch materiaal is te verkrijgen bij onze sponsors:
- Persberichten 2024
- Persberichten 2023
- 09/01/2024 Focus WTV link
- 18/01/2024 Nieuwsblad link
- 15/03/2024 VRT link
- 15/03/2024 Nieuwsblad link
- 15/03/2024 De Standaard link
- 15/03/2024 HLN link
- 20/03/2024 KW link
- 20/03/2024 Nieuwskoppen link
- 07/04/2024 Nieuwsblad link
- 18/04/2024 HLN link
- 18/04/2024 VRT link
- 18/04/2024 Focus WTV link
- 19/04/2024 VRT link
- 19/04/2024 Natuurpunt link
- 19/04/2024 WTV Focus link
- 30/04/2024 HLN link
- 04/05/2024 HLN link
- 06/07/2024 HLN link
- 07/07/2024 Focus WTV link
- 28/04/2023 Nieuwsblad link
- 29/04/2023 HLN link
- 04/05/2023 Natuurpunt link
- 28/05/2023 HLN link
- 30/08/2023 Knack link
- 23/10/2023 Natuurpunt link
- 23/10/2023 VRT link
- 23/10/2023 HLN link
- 23/10/2023 Nieuwsblad link
- 23/10/2023 Focus WTV link
- 23/10/2023 GvA link
- 23/10/2023 Het Nieuws van West-Vlaanderen link
- 24/10/2023 De Morgen link
- 24/10/2023 eDiksmuide link
- 27/10/2023 Belgische Radiounie link
- 13/12/2023 Knack link
- 13/12/2023 Kennis West.be link